توضیحات
كتاب كاش هدايت هم مي‌گريست
یالوم در کتاب «وقتی نیچه گریست» گفتگوهاییی خیالی بین نیچه (به‌عنوان بیمار) و برویر (به‌عنوان درمان‌گر) نقل می‌کند که سرانجام این گفتگوها منجر به این می‌شود که نیچه از شرّ وسواس ذهنی خود رهایی یابد و با خوش‌‌بینی بهتری به زندگی بنگرد، این در حالی است که نیچه و برویر هیچ وقت دیداری با همدیگر نداشته‌اند و تمام داستان زاییده‌ی ذهن خلاّق نویسنده است. وقتی این کتاب ارزشمند را خواندم با خود فكر كردم کاش صادق هدایت هم حداقل در اواخر عمرش به یک روانشناس مراجعه کرده بود. اگر چنین اتفاقی می‌افتاد و روانشناس می‌توانست به هدایت کمک کند، به این زودی‌ها این چراغ پرفروز ادبیات خاموش نمی‌‌شد. در تاریخ مشخص نیست که آیا هدایت از روانشناس یا روان‌پزشک کمک گرفته باشد (هرچند به لحاظ شخصیت مغرور و لجوج وی بعید بوده است) اما اگر چنین اتفاقی افتاده بود، گفتگوهای وی با آن روانشناس چه می‌توانست باشد؟
کلمات کلیدی:
توصیه شده برای شما
